From a PM
این مطلب رو یکی از دوستان فرستاده بود که همینجا ازشون تشکر میکنم:
از آنجا که ما همه به نوعی غیرکامل هستیم، همیشه به دنبال کسی می گردیم که وجود ما را کامل کند. ولی پس از گذشت چند سال یا چند ماه از ارتباطمان متوجه می شویم که هنوز راضی نشده ایم، بعد شروع می کنیم به سرزنش کردن طرف مقابل و دنبال کس دیگری می گردیم که بیشتر بتوان رویش حساب کرد. این موضوع می تواند بارها و بارها تکرار شود تا اینکه بلاخره یک روز متوجه می شویم، هرچند وجود یک همراه می تواند ابعاد بسیار شیرینی به زندگی ما بیفزاید، ولی هرکدام از ما به تنهایی مسئولیت رضایت شخصی خودمان را برعهده داریم. هیچکس دیگری نمی تواند بجای ما اینکار را برایمان انجام دهد. اگر به چیزی غیر از این باور داشته باشیم، خودمان را به طرز خطرناکی فریب داده و زمینه را برای شکست هرنوع ارتباطی در آینده فراهم نموده ایم.
posted by farzad at
12:25 AM
3 Comments:
And it's very true ...
By
Anonymous, at June 17, 2006 1:03 AM
هم قبول دارم و هم در عین حال معتقدم که تصویری که آدما از خودشون دارن، تصویریه که دیگران بهشون میدن. یعنی تو آیینه دیگران خودشونو میبینن و باور میکنن که چی هستن. حالا اگه شریک آدم کسی باشه که این تصویر رو بدجور جلوه بده یا همه تصویررو نشون نده، خب آدم تو ادراکش از خودش دچار مشکل میشه دیگه.
By
Anonymous, at June 18, 2006 12:03 AM
be Nasimak:
na dige, hameye sohbat ine ke az in vaabastegiha be digaran bayad azaad shod vagarna mishe daastaane piremard va navash ke miraftan olaagheshoun ro befroushan!
be har haal man motaghedam risheye kheili az moshkelaat be ma barmigarde na tarafe moghaabel va osoolan ma bishtar bayad be khodemoun rojoo konim hatta dalaayele alaagheye aadamha be ham be khode adam barmigarde! ke shayad dar ye forsati neveshtam.
By
farzad, at June 18, 2006 9:17 AM
Post a Comment
<< Home